od czasu do czasu przeciagły ryk lwów morskich. Powietrze było czyste i zimne. 339 Palac papierosa, zrównał sie z para starszych Azjatów, skulonych na wietrze, i zwolnił kroku. Cały czas myslał o Marli. Ksie¿niczka. Piekna i bogata. I goraca. Najgoretsza cipka, jaka zdarzyło mu sie miec. Kiedys wydawało mu sie, ¿e ja kocha. Ale zawsze był durniem, jesli chodziło o kobiety. Teraz ona wywnetrza sie przed tym detektywem, do którego pojechała razem z tym... bratem. Czy to z nim widział ja wczoraj w nocy w oknie? Czy to on był tym me¿czyzna, którego twarzy nie zdołał dojrzec, a który dotykał jej nagiego ciała? A mo¿e był to jej ma¿? Tak czy inaczej ten widok go podniecił. Tak, z przyjemnoscia ja załatwi, ale opracuje swój własny plan, nieco bardziej osobisty. O to własnie chodzi. To musi byc... intymne... podniecajace... i skuteczne. Guzik go obchodzi, czego ¿yczy sobie dran, który za to zapłaci. To jego gra, a on chce widziec jej twarz, kiedy bedzie umierała - chce, ¿eby wiedziała, kto sie na niej msci. Wyobra¿ał sobie jej oczy, otwierajace sie szeroko, kiedy go ju¿ rozpozna, jej wargi dr¿ace z przera¿enia, jej błagania o litosc. Jeszcze tylko raz, kotku. Czuł, jak na mysl o jej strachu ogarnia go podniecenie. Wyrzucił niedopałek papierosa do scieku i pchnał drzwi jednego z barów serwujacych ryby i piwo. Usiadł na stołku przy barze, zamówił piwo i patrzac na drobna kelnerke z wielkimi piersiami, zaczał sie zastanawiac, czy zanim zabije Marle, nie mógłby jeszcze raz przeleciec. 15 Wiec nadal nie pamieta pani, dlaczego była pani tej nocy z Pamela Delacroix? - spytał Paterno, kołyszac sie na krzesle w swoim zagraconym biurze. Było tam ciasno, duszno i pachniało stechła kawa. 340 - Niestety. - Marla patrzyła mu prosto w oczy. Siedziała na brzegu krzesła po drugiej stronie jego biurka. - Jesli chodzi o te kobiete, to niewiele pamietam, ale to tylko kwestia czasu. Sadze, ¿e wkrótce pamiec mi wróci, a wtedy zaraz dam panu znac. - Nie chciała, ¿eby usłyszał w jej głosie irytacje, ale było to silniejsze od niej. Rozmawiali ju¿ od ponad godziny, Marla podpisała oswiadczenie dotyczace wypadku i zaczynała odczuwac zmeczenie. Wszystko ja bolało, a dociekliwosc detektywa ja irytowała. W czasie przesłuchania Nick na ogół milczał, siedzac koło niej na identycznym krzesle po drugiej stronie biurka, zza którego Paterno uwa¿nie obserwował ich oboje przez zsuniete na koniec nosa okulary. Na biurku le¿ały teczki z aktami, stał komputer, wszedzie widac było okragłe slady po kubkach z kawa. Z tyłu, za biurkiem, wisiała tablica, do której przypieto zdjecia z kilku ró¿nych spraw. W jednym rogu zgromadzono fotografie rozbitego czarnego mercedesa, zakrwawionego ciała Pam, resztek zweglonej cie¿arówki i wielkiej wyrwy w barierce. Marla z trudem oderwała oczy od