Nick nie ukrywał zdumienia. - Dostała mnóstwo kart z ¿yczeniami i kwiatów. - To jasne. Mamy szerokie znajomosci. - Alex poprawił krawat. Nick zastanawiał sie, czy jego brat kiedykolwiek bywa w słabszej formie. Ambitny a¿ do przesady, Alex zawsze był klasycznym przypadkiem osobowosci typu A. Poszedł w slady ojca i we wszystkim tak go przypominał, jakby obaj zostali stworzeni osobiscie przez samego Pana Boga. Nigdy nie kwestionował pogladów i decyzji starego, natomiast potrafił mu udowodnic, ¿e z nawiazka spełnia wszelkie warunki, by zostac spadkobierca Samuela J. Cahilla. Stypendium Stanforda, wspaniałe wyniki w college'u, a potem dyplom z prawa na Harvardzie. Tak, Alex był naprawde dobry w te klocki. - Dobrze znani, ale niezbyt lubiani? - spytał Nick. Wokół słychac było rozmowy i głosny smiech, brzeczały szklanki. - Trudno powiedziec. Jesli masz pieniadze, ludzie zawsze beda cie całowac po tyłku. - Alex w zamysleniu przygryzł 105 dolna warge, a potem skinał na kelnerke i zamówił jeszcze jedna kolejke. - Wiec tak naprawde nie wiesz, kto jest twoim prawdziwym przyjacielem? - Cos w tym rodzaju. - Alex dopił drinka jednym haustem, odstawił szklanke na stolik i przetarł palcami oczy. W tej chwili wygladał na znacznie wiecej ni¿ swoje czterdziesci dwa lata. - Zanim wyjechałem z domu, dzwoniła do mnie Cherise - oznajmił w koncu Nick. Zmeczenie na twarzy Aleksa natychmiast ustapiło miejsca czujnosci. - Niech zgadne: wieszała na mnie psy, bo nie pozwalałem jej przyjsc do Marli. - Owszem, mo¿na to tak ujac. - Cholera - mruknał Alex i potarł nos wierzchem dłoni. - Ona i ten Monty. Nie daja za wygrana. Sa jak hieny, które kra¿a wokół lwa, ¿eby uszczknac cos z jego zdobyczy. - Zmarszczył brwi. - Nie, raczej jak osy. Nie mo¿na sie od nich opedzic. Brzecza, robia mnóstwo hałasu, a potem próbuja u¿adlic. - Spojrzał ponuro na brata. - Poradze sobie z Cherise. I z Montgomerym. Wydawało sie, ¿e zakonczył ten temat. Nick uznał, ¿e spełnił swój obowiazek. Rozsiadł sie wygodniej i spojrzał na brata. - Pojechałem na miejsce wypadku - zaczał z innej beczki. Na Aleksie nie zrobiło to wiekszego wra¿enia. - I co tam znalazłes? - Niewiele. Ale nie rozumiem, dlaczego oba samochody przeleciały przez barierki po przeciwnych stronach szosy. Cie¿arówka prawdopodobnie z powodu swojego cie¿aru i predkosci. Była rozpedzona, w koncu jechała w dół... ale mercedes? Jak zdołał przerwac gruby, stalowy pas? - Dobre pytanie.